Кӯҳҳои Фон

Кӯҳҳои Фон – сарзамини ҳайратангезе мебошад, ки дар ҷои васли ду қаторкӯҳи азим: Помир-Алой ва Ҳисор. Дар ин минтақа кӯлҳои фирӯзаранг ва зумуррадранг, пиряхҳо ва дарёҳои пурмавҷ, дараҳои кӯҳи ва ағбаҳо ба назари сайёҳон манзараҳои худро аён месозанд.

Аз сабаби он ки дар ин минтақа роҳҳои нақлиётии муосир дастрасанд (байни Душанбе ва ноҳияҳои дараи Зарафшон, инчунин пайвасти роҳи бо Самарқанд), Куҳҳои Фон минтақаи машҳури сафарҳои пиёда, экотуризм ва варзишҳои шадид мебошад. Обу ҳавои ин минтақа гарм ва устувор мебошад.

“Ман қалби худро дар кӯҳҳои Фон мондаам, акнун ман бе дил тайъи дашт мекунам…” Ин сатрҳоро Юрий Визибор навиштааст. Дар давраҳои Шӯравӣ, кӯҳҳои Фон дар байни сайёҳон ва кӯҳнавардони тамоми собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ бениҳоят машҳур буд. Айни замон бошад ба ин минтақаи хушманзан бештар сайёҳони хориҷи дур бештар зиёрат менамоянд.

Зиёратгоҳҳои асосии кӯҳҳои Фон ин якчанд минтақаҳои дорои кӯлҳо мебошанд. Ҳамчун нуқтаи оғози сайр ва базаи хатсайрҳҳо шаҳри Панҷакентро интихоб намудан қулайтар аст, ки дар онҷо метавон лавозимоти даркориро дастрас кард ва лавозимоти нодаркорро бароҳи нигаҳдори дар меҳмонхонаҳо боқи монд, инчунин нақлиёти лозимаро метавон дастрас кард.

Намудҳои сайёҳи

Cайёҳии таърихӣ ва фарҳангӣ

Дар бораи тамоми фазилатҳои аҷиби табиати нодири Тоҷикистон сухан ронда, набояд фаромӯш кард, ки ин кишвар бо ҷойҳои таърихиву фарҳангӣ бой аст. Зеро Тоҷикистон яке

Муфассалтар »
Осоишгоххо

Осоишгохи «Сатурн»

Осоишгоҳи нави «Сатурн» дар деҳаи Шамбари ноҳияи Ҳисори Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки баҳори соли 2015 ба истифода дода шуд, ба табобати бемориҳои узвҳои меъдаю рӯда, бемориҳои

Муфассалтар »