Имрӯзҳо ҳар мусофире , ки аз Душанбе ба Данғара ҳаракат мекунад, албатта аз деҳаи бо номи Хоҷа Шақиқи Балхӣ дар деҳоти Себистони ноҳияи Данғараи мегузарад. Да қисмати ҷанубии ин деҳа дар масофаи тақрибан 2 км аз роҳи калон, дар теппаи баланде мақбараи марди донишманду ориф,яке аз симоҳои намоёни ҷаҳони исломи асри IX шогирди Имоми Аъзам, Абуалӣ Шақиқ ибни Иброҳими Балхӣ ҷой гирифтааст. Сохтмони бинои мақбараро ба асри XV нисбат медиҳанд. Дар охири асри 20 соҳибкорони дилсӯз ин мақбараро ба тариқи оддӣ барқарор карданд.
Ёдгории меъморӣ аз сағона, роҳрави зеризаминӣ ва ҳуҷраи хурди мудаввари шаш бурҷаи андозааш гуногуни аз хишти пухта сохташуда иборат мебошад. Соли 2003 ёдгорӣ бо бинои гунбаздори андозааш 7метр ба 7 метр консерватсия карда шудааст. Меҳмонони зиёде ба зиёрати ин мақбара меоянд. Аз саршавии теппа то мақбара, ки 260 метрро ташкил медиҳад, роҳрави 2метраи бетонӣ иборат аз 168 зина (помон) сохта шудааст.
Саргузашти марди ориф Хоҷа Шақиқи Балхӣ
Дар бораи соли марг ва макони шаҳодати Шақиқ Балхӣ дар байни олимон андешаҳои гуногун мавҷуданд. Ба эҳтимоли зиёд, ӯ дар шаҳри таърихӣ ё минтақаи Балх таваллуд шудааст ва дар ҷое дафн шудааст, ки дар он ҷо мақбара дар асри XV сохта шудааст.
Бино ба гузоришҳо, вай дар соли 810 дар наздикии Халтон кушта шудааст. Абуалӣ Шақиқ ибни Иброҳими Балхӣ (вафот 810, Хатлон) ҳамчун яке аз олимони барҷастаи ислом шинохта шудааст, дар ҳоле ки ҳаёт ва мероси ӯ ба омӯзиш ниёз дорад.
Аксҳо
Роҳи сафар ба мақбара
Деҳаи Хоҷа Шақиқ (ҳоло Себистон) 85 километр дуртар аз Душанбе дар роҳи баланде, ки шаҳри Душанберо ба Кӯлоб мепайвандад, ҷойгир аст. Ба деҳа расидан ҳам аз ноҳияи Данғара ва ҳам аз Душанбе осон аст. Аммо,аммо расидан ба мақбараи Хоҷа, ки аз пайроҳаи дохили қабрҳо мегузарад, каме мушкил аст.
