Тиргон ё ҷашни пухтани гандум дар замони тамаддуни арийҳо ҷашн гирифта мешуд. Тибқи ҳисоби григорианӣ он ба оғози моҳи тақвимӣ рост меояд ва ба 3 июли тақвими муосир рост меояд.
Моҳи Тир (21 июн – 21 июл) ба тобистон рост меояд. Дар он моҳ ғаллаҳову меваҳо пухта мешаванд. Ҳосили кишти деҳқонони меҳнатдӯст оғоз меёбад. Дар ин ҷашн мардум ба рӯҳҳои гузаштагон муроҷиат карда, дуо мегуфтанд, ки кишварро аз хушксолӣ наҷот диҳанд.
Тиргон ҷашни пухта шудани гандум, шукуфоии инсон, адабиёту олимон, тобистон ва офтоби дурахшон мебошад.
Таҷлили ин рӯз яке аз анъанаҳои қадимаи ниёгони тоҷикон мебошад. Тибқи маълумоти таърихии мавҷуда, олимону коршиносони тоҷик ҳисоб кардаанд, ки Тиргон пешгӯи борон аст ва ба оғози моҳи тақвимии июл рост меояд.
Баъди таҳқиқоти илмӣ олимони тоҷик фаҳмиданд, ки қариб ҳар ду моҳ, вақте фаслҳои сол иваз мешуданд, гузаштагони тоҷикон ягон ҷашнро ҷашн мегирифтанд.
Тиргон дар як қатор бо ҷашнҳои Сада, ки ба наздикӣ дар Тоҷикистон эҳё шудаанд, пешгӯи пирӯзии гармӣ бар сардӣ ва ҷашни Меҳргон, ки рӯзи ҷамъоварии ҳосил мебошад. Дар бораи ин ҷашн дар шеъри эпикии Шаҳнаме Фирдавсӣ ва дигар асарҳои илмии он замон зикр шудааст.
